Η κοινωνία έχει την υποχρέωση να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον, έτσι ώστε τα θύματα να μπορούν να μιλήσουν και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Σημαντική είναι και η ευθύνη των φορέων και των θεσμών που υποτίθεται πως επιβλέπουν τη συμπεριφορά όσων εργάζονται με παιδιά. Είναι απαράδεκτο να διέφυγε της προσοχής ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε προηγούμενη ιστορία ανάρμοστης συμπεριφοράς. Οι ευθύνες διαχέονται σε όλους: από τη διεύθυνση του σχολείου, τους συναδέλφους έως και την τοπική κοινωνία.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τις ψυχολογικές συνέπειες που συνοδεύουν τα θύματα τέτοιων πράξεων. Η παιδική ηλικία, που θα έπρεπε να είναι μια περίοδος ασφάλειας και αθωότητας, μετατρέπεται σε ένα εφιαλτικό τραύμα που μπορεί να επηρεάσει την αυτοεκτίμηση, την εμπιστοσύνη στους άλλους και την ικανότητα για μία φυσιολογική ζωή.
Η κλιμακούμενη ένταση αυτών των περιστατικών επιτάσσει την ανάγκη για αυστηρότερη δικαιοσύνη. Πρέπει να σταλεί ένα σαφές μήνυμα ότι τέτοιες ενέργειες δεν θα γίνουν ποτέ ανεκτές. Οι θεσμοί πρέπει να ορθώσουν ανάστημα και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, για να διασφαλίσουν την προστασία των παιδιών.
Είναι πιθανό η υπόθεση αυτή να μην περιορίζεται στη συγκεκριμένη μαθήτρια. Χρειάζεται να διερευνηθεί εάν υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις κακοποίησης, καθώς πολλά παιδιά ενδέχεται να φοβούνται να μιλήσουν. Ο φόβος, η ντροπή και η απειλή στιγματισμού συχνά κρατούν τα θύματα σιωπηλά.
Η κοινωνία μας πρέπει να έρθει σε επαγρύπνηση, να αναλάβει δράση και να δημιουργήσει τις συνθήκες για μία υγιή και υποστηρικτική κοινωνία. Η αλλαγή είναι επείγουσα: από την αυστηρότερη εποπτεία των εκπαιδευτικών μέχρι την αυστηρή τιμωρία των ενόχων, πρέπει να δείξουμε αλληλεγγύη στα θύματα. Πρέπει να τους ενθαρρύνουμε να μιλήσουν και να τα διαβεβαιώσουμε ότι δεν είναι μόνα τους.
Πηγή: newsbomb.gr