Ατελείωτη Καταδίκη της Ανθρωπιάς και η Απέλπιδα Αναζήτηση Δικαιοσύνης

Ατελείωτη Καταδίκη της Ανθρωπιάς και η Απέλπιδα Αναζήτηση Δικαιοσύνης
Μπορεί κάποιος να νιώσει την ανάγκη να δώσει ελαφρυντικά σε άτομα όπως η μητέρα που γνώριζε και δεν ομιλούσε για τις βαρύτερες εγκληματικές πράξεις που διαπράττονταν στην οικογένειά της; Δηλαδή, πως είναι δυνατόν να γνωρίζεις ότι βλάπτουν τα παιδιά σου και να μην δράσεις; Είναι απίστευτο να θυμάσαι να καταγγέλλεις τους βιασμούς οκτώ χρόνια αργότερα. Τι άλλα καθήκοντα μπορούσε να έχει, παρά να καταγγείλει τις εγκληματικές πράξεις άμεσα;

Ο κόσμος έχει γεμίσει με άτομα που εκδηλώνουν τέτοιες διαστροφές, κρυμμένα πίσω από την εικόνα του «κανονικού». Αυτές οι συμπεριφορές δεν προδίδουν απλά μια ψυχική ασθένεια, αλλά επηρεάζονται από εξαρτήσεις και από μια παραισθησιογόνα πραγματικότητα. Οι δράστες δεν είναι ανίκανοι να κατανοήσουν τις πράξεις τους – αντίθετα, βιώνουν μία αποσύνθεση της προσωπικότητάς τους που τους οδηγεί στην απόλυτη παρακμή.

Δεν υπάρχει περίπτωση να συνετισθούν αυτοί οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό θα περάσουν σε σωφρονιστικά ιδρύματα. Η εγκληματική τους συνείδηση δεν μπορεί να αλλάξει. Είμαστε σοβαροί όταν σκεφτόμαστε ότι τα εγκλήματα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν με καλοσύνη και κατανόηση; Η αλήθεια είναι ότι ανάμεσα στους διεστραμμένους πληθαίνουν καθημερινά οι ψυχικά ανώμαλοι, οι οποίοι δρουν στο σκοτάδι, αφήνοντας μία πικρή γεύση στην κοινωνία που υποτίθεται ότι τους προστατεύει.

Πηγή: newsbomb.gr

Back To Top