Στο έργο του, Αισχίνης, Κατά Τιμάρχου 13-17, παρατίθεται το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την προστασία των παιδιών στην Αθήνα. Σύμφωνα με τον νόμο, σε περιπτώσεις που ένας γονέας ή κηδεμόνας παραδίδει το παιδί του για σεξουαλική εκμετάλλευση, ευθύνεται ο δράστης και όχι το θύμα. Το παιδί απαλλάσσεται από οποιαδήποτε υποχρέωση προς τον ένοχο γονέα, τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και μετά τον θάνατό του.
Η νομοθεσία αποσκοπούσε στην αυστηρή τιμωρία των προαγωγών και αυτών που εκμεταλλεύονταν τα ελευθέρα παιδιά και γυναίκες. Ο νόμος περί “προσβολής” περιλάμβανε όλα τα σχετικά αδικήματα, επιβάλλοντας ποινές ή αποζημιώσεις για την παραβίαση ελευθερίας και αξιοπρέπειας, ανεξαρτήτως του φύλου ή της κοινωνικής θέσης των θυμάτων.
Ιδιαίτερη έμφαση δινόταν στην προστασία των αδύναμων, και η εγκληματικότητα που αποδυναμώνει την κοινωνική και ηθική συνοχή τιμωρούνταν σφοδρά. Αν κάποιος Αθηναίος προσβάλει παιδιά, μπορεί να διωχθεί από το άτομο που έχει την εξουσία τους, με την ποινή να εκτιμάται από τον κατήγορο. Αν ο κατηγορούμενος καταδικαστεί, η εκτέλεση της ποινής λαμβάνει χώρα την ίδια ημέρα.
Η αυστηρότητα της νομοθεσίας αποδεικνύει ότι τα εγκλήματα όπως η σεξουαλική εκμετάλλευση ή ο βιασμός αντιμετωπίζονταν με σοβαρότητα. Ο δράστης μπορεί να θανατωθεί την ημέρα της καταδίκης αν η μέγιστη κατηγορία είναι βαρύ εγκλημα. Εάν του επιβληθεί χρηματική ποινή, αυτή πρέπει να καταβληθεί εντός έντεκα ημερών, διαφορετικά φυλακίζεται μέχρι να την εξοφλήσει. Οι νόμοι αυτοί διασφάλιζαν την προστασία του θύματος και την απόλυτη ευθύνη των ενόχων.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι στην αρχαία Αθήνα, οι νόμοι ιδρύθηκαν με σκοπό την προστασία των παιδιών και την προώθηση της κοινωνικής και ηθικής ισορροπίας. Πηγή: newsbomb.gr