Δέντρα που απεικονίζονται σε έργα τέχνης γνωστών ζωγράφων, όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Πιτ Μόντριαν, αναδεικνύουν τα μαθηματικά που κρύβονται πίσω από τις διακλαδώσεις τους στη φύση, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PNAS Nexus. Αυτά τα μαθηματικά στοιχεία σε αφηρημένα έργα μπορεί να υποκρύπτουν την ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε τέτοιες απεικονίσεις ως δέντρα.

Στην έρευνα, οι επιστήμονες εξέτασαν τις αναλογίες πάχους των κλάδων σε διάφορες απεικονίσεις δέντρων και κατέληξαν σε μαθηματικούς κανόνες που καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ των διαμέτρων των κλαδιών και τον αριθμό τους. Ειδικότερα, παρατήρησαν ότι τα κλαδιά διατηρούν το πάχος τους καθώς διακλαδίζονται, χρησιμοποιώντας μια παράμετρο που ονομάζεται «α».

Οι ερευνητές ανέλυσαν τις ζωγραφιές δέντρων από πολλές πολιτισμικές παραδόσεις, όπως από το 16ο αιώνα τζαμί Sidi Saiyyed στην Ινδία, καθώς και από την αφηρημένη τέχνη του 20ού αιώνα. Οι τιμές της παραμέτρου «α» σε αυτά τα έργα κυμάνθηκαν από 1,5 έως 2,8, γεγονός που είναι παρόμοιο με την ποικιλία που παρατηρείται στα φυσικά δέντρα.

Μάλιστα, οι συσχετισμοί μεταξύ αφηρημένων πινάκων, όπως το κυβιστικό «Gray Tree» του Μόντριαν, και αναγνωρίσιμων δέντρων υποδεικνύουν ότι ακόμη και έργα που δεν έχουν οπτικά στοιχεία που μοιάζουν με δέντρα μπορούν να αναγνωριστούν εάν χρησιμοποιηθούν ρεαλιστικές τιμές για την παράμετρο «α». Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελέτη προσφέρει μια νέα προοπτική για την εκτίμηση και την απεικόνιση της ομορφιάς των δέντρων, υπογραμμίζοντας παράλληλα τη σύνθεση τέχνης και επιστήμης στον φυσικό και ανθρώπινο κόσμο.

Πηγή: newsbomb.gr