Μια από τις πιο φρικτές τιμωρίες στην ιστορία ήταν γνωστή ως «Poena Cullei». Αυτή η σκληρή μέθοδος περιλάμβανε την τοποθέτηση ενός ατόμου που είχε σκοτώσει τους γονείς του σε έναν σάκο μαζί με διάφορα ζώα, όπως μαϊμού, κοτόπουλο και φίδι, και κατ’ εξαίρεση και ένα σκύλο. Οι παραβάτες του νόμου φημολογείται ότι ρίχνονταν στον ποταμό, όπου ο σάκος σφραγιζόταν, και όλοι τους πάλευαν να αναπνεύσουν, οδηγώντας είτε σε θάνατο από πνιγμό είτε σε φρικαλέες αλληλο-επιθέσεις.

Η προέλευση αυτής της κτηνώδους τιμωρίας μπορεί να εντοπιστεί στα βάθη του Imperium Romanum. Η αρχική αναφορά σε αυτή τη μέθοδο περιλάμβανε έναν άνθρωπο και φίδια, αλλά η αγριότητά της επεκτάθηκε με το πέρασμα του χρόνου για να περιλάβει και άλλα ζώα. Ένας άλλος τρόπος θανάτωσης με σάκο, την εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού, ονομαζόταν «procuratio prodigii», όπου το άτομο παραδιδόταν σε άγρια ζώα, και τόνιζε την αρνητική τους φύση.

Ο συμβολισμός πίσω από την επιλογή των ζώων ήταν επίσης σημαντικός: η μαϊμού αντιπροσώπευε τα χαμηλά ένστικτα του ανθρώπου, ο κόκορας την απομάκρυνση από υλικά αγαθά, ο σκύλος την οδό προς τον Άδη, ενώ το φίδι συνδεόταν με τη Μέδουσα. Επίσης, το θύμα ράβονταν σε σάκο από δέρμα λύκου και μαστιγωνόταν πριν ριχτεί στο νερό, ένα τελετουργικό που αναπαριστούσε την επιστροφή στις ρίζες της ζωής.

Δυστυχώς, αν το άτομο πέθαινε με αυτή τη διαδικασία, δεν του παρεχόταν ταφή και τα οστά τους θα χάνονταν μαζί με εκείνα των ζώων. Ιστορικοί εκτιμούν ότι αυτή η μέθοδος τιμωρίας εμφανίστηκε προς το τέλος του τρίτου αιώνα π.Χ. και έγινε τόσο διαδεδομένη που οι υπάρχουσες αναφορές μιλούν για «περισσότερους σάκους από σταυρούς», διαρκώντας μέχρι το 1749 στη Σαξονία, όταν και απαγορεύτηκε το 1761.

Πηγή: newsbomb.gr