Ο χειμώνας ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός, καθώς οι χαμηλές θερμοκρασίες και η έλλειψη κατάλληλης θέρμανσης καθιστούσαν την επιβίωση δύσκολη. Στις κυρίαρχες αγροτικές κοινωνίες, οι άνθρωποι περνούσαν το χρόνο τους περιμένοντας την κατάλληλη περίοδο για αγροτικές δουλειές, ενώ πολλά σπίτια δεν είχαν τη δυνατότητα να διατηρούν τη θερμότητα.
Εξηγεί η Nuisia Raridi: «Κατά τον Μεσαίωνα, οι θερμοκρασίες ήταν πολύ χαμηλές και δεν υπήρχαν καλοριφέρ ή καμινάδες στα σπίτια, με αποτέλεσμα τα δωμάτια να είναι συνεχώς γεμάτα ρεύματα αέρα». Τα παράθυρα, αν και υπήρχαν, ήταν μικρά και συχνά φτιαγμένα από ξύλινες ή κερωμένες επιφάνειες, με το γυαλί να είναι ένα σπάνιο και ακριβό υλικό, που έγινε διαθέσιμο μόνο για τις πιο πλούσιες οικογένειες.
Πριν από την εμφάνιση των καμινάδων τον 13ο αιώνα, οι άνθρωποι άναβαν φωτιά στο κέντρο των δωματίων τους, κάτι που άλλαξε με την επανάσταση της θέρμανσης. Προβλήματα υπήρχαν επίσης με την κατασκευή των σπιτιών, τα οποία ήταν συχνά φτιαγμένα από ξύλο και κακώς μονωμένα, με αποτέλεσμα να μην προστατεύουν από το κρύο.
Για να ζεσταθούν τις νύχτες, οι άνθρωποι κοιμόνταν σφιχτά κάτω από βαριές κουβέρτες και φορούσαν καπέλα, με τις πλουσιότερες οικογένειες να επωφελούνται από κρεβάτια με ουρανό που προσέφεραν επιπλέον μόνωση. Οι κουρτίνες γύρω από αυτά τα κρεβάτια δεν ήταν απλώς μια πολυτελής επιλογή, αλλά πραγματική ανάγκη για επιβίωση, καθώς βοήθησαν να διατηρήσουν τη θερμότητα στο εσωτερικό των σπιτιών τους.
Πηγή: newsbomb.gr