Μεταξύ των σημαντικών παραγόντων που επιδρούσαν στη ζωή τους ήταν η κατασκευή των σπιτιών. Συχνά ήταν φτιαγμένα από ξύλο και διέθεταν κακή μόνωση, γεγονός που καθιστούσε την κατάσταση δύσκολη τους ψυχρότερους μήνες. Προτού αναπτυχθούν οι καμινάδες, οι οικογένειες άναβαν φωτιά στο κέντρο του δωματίου, με την καπνιά να γεμίζει τον χώρο. Η κατασκευή των σπιτιών δεν βοηθούσε στη διατήρηση της θερμότητας.
Τα παράθυρα, όταν υπήρχαν, ήταν συνήθως μικρά και δεν διέθεταν γυαλί, αλλά παντζούρια από ξύλο ή κερωμένα υφάσματα. Το γυαλί ήταν σπάνιο και πολύ ακριβό, καθώς άρχισε να χρησιμοποιείται σε ιδιωτικές κατοικίες μόνο μετά τον 13ο αιώνα. Για τις πιο εύπορες οικογένειες, τα κρεβάτια με ουρανό είχαν πρακτικό ρόλο, καθώς οι κουρτίνες γύρω τους συγκρατούσαν τη θερμότητα, προστατεύοντας τους από το κρύο και τα ρεύματα.
Αυτός ο τρόπος ζωής απαιτούσε από τους ανθρώπους να προσαρμοστούν. Δεν ήταν σπάνιο να κοιμούνται με βαριές κουβέρτες και καπέλα για να διατηρούν τη ζεστασιά τους. Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι οι πλουσιότεροι κάλυπταν συχνά τους τοίχους με ταπισερί και κουρτίνες, ως μέτρο προστασίας από τον κρύο αέρα.
Με αυτόν τον τρόπο, η καθηγήτρια καταρρίπτει το παραδοσιακό κλισέ της μεσαιωνικής ζωής, υπογραμμίζοντας τις σκληρές καιρικές συνθήκες και την ανάγκη για επιβίωση σε έναν κόσμο που ήταν πολύ διαφορετικός από αυτόν που γνωρίζουμε σήμερα.
Πηγή: newsbomb.gr